به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از اردبیل، «محمود خوش لحنی» یکم فروردین ۱۳۴۱ در شهرستان اردبیل چشم به جهان گشود.
وی تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت سپس به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت و بیست و هشتم مهر ۱۳۶۲ مصادف با ماه محرم حسینی، با سمت فرمانده گروهان در عملیات والفجر ۴ در مریوان توسط نیرو‌های بعثی بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید، پیکر پاکش در گلزار شهدای علی آباد به خاک سپرده شد.
فرازی از وصیت نامه سردار شهیدمحمود خوش لحنی:
بسم الله الرحمن الرحیم
والعصر ان الانسان لفى خسر، الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر
بارخدایا مرا از بخشیده شدگان و از بندگان صالح درگاهت محسوب کن. به گناهانم با رحمانیت خودت قلم عفو بکش.
اگر در برابر مسئولیتى که در قبال خون شهیدان داشتم نتوانستم انجام دهم مرا در پیش آن شهیدان شرمسار مکن.
اشخاصى را که به عللى از خط انقلاب خارج شده‌اند اگر علتش قابل جبران در اسلام است جبران فرما و اگر نه و اگر هم آن‌ها به خط انقلاب نیامدند با اینکه صلاح را خودت مى دانى ولى ماندنشان براى انقلاب جز ضرر چیزى ندارد لذا وجود با ضررشان را از مملکتمان بر کن.
انسان لحظه‌اى که به خدا مى‌پیوندد و از طبیعت به ماوراء طبیعت قدم مى‌گذارد و بالاخره به اصطلاح مرگ فرا مى‌رسد و عمرش تمام مى شود تحولى بزرگ در زندگى اش رخ مى‌دهد که این تحول بزرگ براى هر موجود زنده‌اى در هر لحظه‌اى آماده شدن است. در این میان اشخاصى در گیرو دار این گذر از طبیعت به ماورائى و تحولات عظیم در زندگى‌اش توانسته اند به سعادت واقعى برسند که آگاهانه مرگ در راه خدا را انتخاب کرده اند.
من مرگ را آگاهانه انتخاب مى‌کنم و دست پرمهر و سرخ شهادت را حسین‌گونه مى‌فشارم اگر لایق آن باشم.
خدایا از تو مى‌خواهم که لیاقت شهادت را در اشخاصى که عاشقند که من هم جزو آن‌ها هستم بپروران و تمام اعمالمان را در راهت؟ و عباداتمان محسوب کرده و تمام کارهایمان مخلصا در راهت محسوب کن اگر چه ناخالصى‌هایى در انجام کار‌ها بصورت ریا ظاهر…
از تمام بازماندگان و دوستان و آشنایانم تقاضاى عاجزانه دارم که حلالم کنند اگر غیبتى و تهمتى در باره‌شان کرده‌ام حلال کنند و اگر حقى از آنان در گردنم دارم از خداى رحمان و تبارک نیز تقاضاى کشیدن قلم عفو به گناهان این بنده ذلیلش بکنند.
به تمام دوستان حزب‌اللهى و در خط امام وصیت مى کنم که مسئولیتمان در برابر انقلاب و در برابر خون شهیدان تداوم و نگهدارى انقلاب توأم با صدور انقلابمان به جهان است نه انقلابى مقطعى که امروز هر شهیدى که به خیل عظیم شهدا مى پیوندد آن قدر هم در گردن ما مسئولیتش سنگین‌تر مى‌شود؛ و اگر ما این رسالت عظیم انقلاب را بطور آگاهانه یا ناآگاهانه اگر انجام ندهیم بقول آن شهید، یزیدى هستیم و اگر در عمل به رسالت انقلاب بر آییم در خط زینب (س) هستیم که نمود عینى‌اش در عصر حاضر خط امام با تمام ابعاد و ویژگی‌هایش است.
به تمام دوستان چپى و منافق و لیبرال و بالاخره در خط اشراران به انقلاب و ابلیسان وصیت مى‌کنم که به خط انقلاب و امام بیایند و بپیوندند اگر در انسانیت حقى دارند اگر آدم هستند اگر خودشان را متمایز از حیوانات چهارپا مى‌دانند ولى اگر اینطور نیست و خودشان را به حیوانیت زده‌اند هیچ وصینى ندارم جز اینکه در همان حالت حیوانى و شهوانى و لئیمى خود استقامت کنند که امریکا و مزدورانشان اجرشان را پرداخت خواهد کرد. ولى اگر خدا رحمش آمد چیزهایى را در پیش پایت فراهم خواهد کرد، چون که ابى الله ان یجرى الامور باسباب‌ها که چه بهتر و چه سعادت و فرصتى بهتر از این که مشمول رحمت خدا شده‌اى.
حقوقم را در صورت نبودن نیاز در خانه نصفش را به انجمن‌هاى اسلامى بپردازید و نصف دیگر را به فقرا و محتاجان.
کتاب‌هایم را به کتابخانه محله مسجد معمار هدیه کنید.
از بابت خونم از بنیاد شهید حق ندارید حتى یک ریال بگیرید.
آخرین وصیتم را با جملات زیر به پایان مى‌رسانم:
امام را، امام را، امام را تنها نگذارید.
تقوا را، تقوا را، تقوا را پیشه خود کنید.
نماز را، نماز را، نماز را بپا دارید.
در کار‌ها رضاى خدا را هدف داشته باشید.
به یکدیگر با چشم حسد و تکبر نگاه نکنید.
غیبت یکدیگر نکرده و تهمت نکنید و هر کسى این کار را کند نهى از منکر کنید.
اگر گناهى خداى نکرده کردید فورا توبه کنید تا در دفتر گناهانتان ثبت نشود.
در خاتمه باز هم از خداى رحمان و رحیم خواهانم که به گناهانم قلم عفو کشیده و اگر در مواردى کارهایى انجام داده‌ام که مخلصا براى خدا نبوده آن ناخالصى‌ها را حذف کرده و تمام ما را از آتش دوزخ که اصلا تحمل آن را نداریم نجاتمان دهد به غیر از او برایمان نجات دهنده‌اى نیست.
با امید شهادتى که عارى از ریا و خالصا براى خدا باشد.
محمود خوش لحنى.
انتهای پیام/
